#209 - Tanzania

Kraj	Tanzania
Stolica	Dodoma
Waluta	szyling tanzański (TZS) 1 szyling = 100 centów
Rok wydania	28.06.1993
Wartość	200sz
Opis	Znaczek pochodzi z serii "Gady" i przedstawia anakondę zieloną (Eunectes murinus)

Anakonda zielona - (Eunectes murinus) to największa odmiana tego zwierzęcia, która możemy spotkać w Wenezueli, Peru, Boliwii, Paragwaju, Trynidadzie i Tobago, Ekwadorze, Gujanie, Wenezueli, Kolumbii a także dorzeczach rzek Orinoko i Amazonki – czyli na większości terytorium Ameryki Południowej. Najdłuższa anakonda tego gatunki w niewoli mierzyła 6,27 metra, miała wagę 91 kg i długość niemal 6 metrów.

Pod fizycznym względem nie różnią się od mniejszych krewniaków – anakond żółtych (Eunectes notaeus). Ich głowa jest stosunkowo słabo wyodrębniona od reszty ciała, porównując z innymi Boidae oczy znajdują się bardziej z przodu pyska co ułatwia anakondzie życie w wodnym środowisku. Nominalne ubarwienie jest koloru oliwkowo-zielonego. Ostatnio w hodowlach pojawiły się mutacje albinotyczne, takie jak high orange i axantic oraz anery. Ten potężnie zbudowany i bardzo masywny wąż ma niezwykłą siłę.

Jest to przedstawiciel dusicieli o uzębieniu aglypha, a więc swoje ofiary łapie licznie uzębioną paszczą i obezwładnia w splotach swojego ciała. Śmierć następuje z powodu uduszenia, bo silne mięśnie węża blokują ruchy oddechowe ofiary, a czasami nawet utopienia, gdy wąż wciąga ofiarę pod wodę. Anakondy są głównie biernymi myśliwymi i zanurzone pod wodą wystawiają tylko oczy i nozdrza nad jej powierzchnię, czekając na nadchodzącą zwierzynę przychodzącą ugasić pragnienie. Anakondy znakomicie pływają i nurkują (potrafią zanurkować nawet na 10 – 15 minut), dzięki czemu doskonale wykorzystują prawo Archimedesa dla swego masywnego ciała. Ogólnie opisując anakondy przejawiają one znaczną agresję wobec napastników i nawet po obfitym posiłku należy ostrożnie się z nimi obchodzić. W naturze po obfitym posiłku wylegują się wzdłuż brzegów rzek i wygrzewają w słońcu przyspieszając swój metabolizm.

Anakondy spotykane są przede wszystkim na terenach podmokłych w tropikalnych lasach deszczowych, na podmokłych łąkach, bagniskach i rozlewiskach rzek. Ze względu na swoje gabaryty preferują środowiska podmokłe bądź całkowicie wodne. Najczęściej zasiedlają wody stojące, choć często wykorzystują do „transportu” cieki o szybszym nurcie. Niekiedy brak pożywienia skłania je do odwiedzenia suchszych okolic ale utrudniona lokomocja sprawia, że szybko z nich wraca w bardziej mokre okolice.

Dorosłe anakondy żywią się tapirami, rybami, czasem jaguarami i kajmanami, a przede wszystkim kapibarami. Czają się na zdobycz w wodzie lub jej pobliżu, po czym znienacka atakują. Przytrzymują pyskiem i owijają się wokół ofiary. Ściskając silnymi mięśniami, doprowadzają do zatrzymania krążenia krwi: gdy zwierzę próbuje się wyrwać lub złapać oddech, wąż zaciska sploty silniej. Po zabiciu nasuwają się na zdobycz (nie połykają, gdyż nie posiadają przełyku). Zaczynając od głowy, pochłaniają ofiarę w całości. Po obfitym posiłku anakonda nie czuje głodu przez kilka tygodni, a bez szkody dla zdrowia może nie jeść przez wiele miesięcy.