#236 - Niemcy

Kraj	Niemcy
Stolica	Berlin
Waluta	marka niemiecka (DEM) 100 fenigów = 1 marka niemiecka; obecnie euro 1 euro = 100 eurocentów
Rok wydania	15.06.1966
Wartość	20 Pfg
Opis	Znaczek pochodzi z serii "Budowle XII wieku" i przedstawia klasztor Altenmünster w Lorsch, wpisane na listę dziedzictwa UNESCO w 1991 roku.

Klasztor Lorsch – dawne opactwo benedyktyńskie w Lorsch w powiecie Bergstraße w południowej Hesji, pomiędzy Darmstadt a Wormacją, w środkowych Niemczech. Założone w 764, było głównym ośrodkiem kultury i nauki Królestwa Frankońskiego. Znane z powstających tam rękopisów, uważanych za jedne z najcenniejszych zabytków sztuki piśmienniczej średniowiecza.

Klasztor zaliczany jest do najważniejszych preromańskich zabytków Niemiec, słynie z dobrze zachowanej bramy wraz z salą królewską (niem. Torhalle albo Königshalle) w stylu karolińskim.

W 1991 opactwo i Altenmünster w Lorsch zostały wpisane na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Opatem klasztoru w Lorsch został biskup Metzu i Legat Papieski, prywatnie kuzyn grafa Kankora. Do klasztoru oddelegowani zostali mnisi z opactwa Gorze nieopodal Metzu. Sprowadzone tam zostały również relikwie św. Nazariusza, co podniosło rangę opactwa. Wkrótce do opactwa Lorsch przybywać zaczęli liczni pielgrzymi. Przyspieszyło to podjęcie decyzji o budowie drugiego, większego kościoła.

W 772 roku klasztor Lorsch przekazany został królowi Karolowi Wielkiemu, zyskując tym samym status opactwa Rzeszy. W 774 roku przy klasztorze w Lorsch powstał nowy kościół oraz pałac cesarski, w którym często przebywał Karol Wielki, a następnie Ludwik Niemiecki.

W IX wieku wokół klasztoru i opactwa powstały konflikty dotyczące podziału dóbr i sukcesji. W latach 895-956 klasztor stracił prawo wybierania opata, który był wtedy wybierany przez władcę. Najlepszy okres klasztoru w Lorsch przypada na rok 876, kiedy opactwo stało się miejscem pochówku niemieckich Karolingów. W krypcie kaplicy klasztornej spoczywają Ludwik II Niemiecki, Ludwik III Młodszy, jego syn oraz żona Konrada I, Kunegunda.

W 1232 roku Opactwo Lorsch straciło niezależność i stało się własnością elektoratu Moguncji. Benedyktyni opuścili wówczas klasztor. W XIX wieku na terenie klasztoru rozpoczęto prace archeologiczne.

W opactwie Altenmünster w Lorsch powstawały słynne rękopisy, które do dzisiaj uznawane są za najcenniejsze zabytki sztuki piśmienniczej okresu średniowiecza. Najsłynniejsze z nich to Ewangeliarz spisany około 810 roku, farmakopea z 795 roku, księga liturgiczna z około 876 roku oraz Kartularz spisany w latach 1170-1175.

Klasztor w Lorsch jest jednym z najważniejszych preromańskich zabytków w Niemczech. Znajduje się w nim sala królewska, do której prowadzi zachowana w oryginalnym stanie brama.

Najcenniejsze zabytki Lorsch to – obok bramy klasztornej i sali królewskiej – bazylika (pozostałości po niej), kaplica grzebalna, która połączona była z bazyliką schodami oraz zamek obronny Starkenburg, zbudowany w 1065 na wzgórzu przy Bergstrasse.