#255 - Tuvalu

Kraj	Tuwalu
Stolica	Vaiaku na atolu Funafuti
Waluta	dolar australijski (AUD) 100 centów = 1 dolar australijski
Rok wydania	21.04.1986
Wartość	5c
Opis	Znaczek pochodzi z serii wydanej z okazji 60. rocznicy urodzin królowej Wielkiej Brytanii – Elżbiety II

Tuwalu (inna nazwa: Tuvalu) – wyspiarskie państwo Oceanu Spokojnego w zachodniej Polinezji, na północ od Fidżi, położone w połowie drogi między Hawajami a Australią. Tworzy archipelag dziewięciu Wysp Lagunowych (ang. Tuvalu Islands, dawniej: Lagoon Islands i Ellice Islands).

 

Jest to jedno z najmniejszych i najmniej ludnych państw świata. Ze względu na położenie, kraj odwiedza zaledwie kilkuset turystów rocznie. Tuwalu jest znane z udostępniania popularnej wśród mediów domeny internetowej .tv, co jest jednym z głównych źródeł dochodów budżetowych.

Nazwę kraju można dosłownie przetłumaczyć na „osiem stojących razem”, co ma odniesienie do ośmiu wysp Tuvalu. W całym określeniu nie uwzględniono jednak Niulakity – przez długi okres niezamieszkanej wyspy. Na cały archipelag Tuvalu składają się dokładnie 3 wyspy, 6 atoli, czyli koralowych wysp zbudowanych z rafy i laguny, oraz znajdujących się w ich obszarze 129 mniejszych wysepek.

Taki charakter kraju pozwala na niezapomniane podwodne podróże. Szczególnie wiele wrażeń zapewnia przebywanie w błękitnej lagunie otoczonej rafami czy piaskowym, wąskim wybrzeżem. To płytkie tereny, których największe głębie w tym regionie sięgają ok. 10 metrów. Nurkowanie w przezroczystych wodach można spokojnie zaliczyć do narodowego sportu mieszkańców Tuvalu. Uroku miejscu dodają również barwne stworzenia – egzotyczne rybki, żółwie i skorupiaki z krabami palmowymi na czele.

Najlepszą lokacją do eksplorowania turkusowych wód jest objęty ochroną obszar Funafuti. Na nim znajduje się największa wyspa kraju, Fogafale, wraz ze stolicą w Vaiaku. Teren ma łącznie 33 km2, a jego część lądowa to głównie wąskie pasy okalające lagunę. Na jego teren nie mogą wpływać zagraniczne jachty, ale spokojnie na miejscu można wypożyczyć prowizoryczne łódki.

Największy zbrojny konflikt może niejako sprawić, że w ciągu najbliższych 50 lat archipelag Tuvalu nie będzie już widniał na światowej mapie. Na jego powierzchni stacjonowała jedna z amerykańskich baz, stanowiąc idealne miejsce do kontrolowania sytuacji na okupowanych przez Japonię wyspach Kiribati. Wtedy też teren archipelagu został znacznie spłaszczony, co pozwoliło na utworzenie lądowiska. Problem w tym, że obecnie najwyżej położony punkt Tuvalu znajduje się na wysokości 5 metrów, a globalne ocieplenie sprawia, że co roku ubywa obszarów lądowych.

Pozostałością po II wojnie światowej są także liczne wraki. Zardzewiałe i naznaczone upływem czasu maszyny wciąż wyłaniają się z powierzchni wody bądź okupują plaże i lasy, nadając miejscu niebywałego charakteru. Warto chociażby wybrać się na wyspę Nanumea, gdzie znajduje się kilka wraków amerykańskich samolotów, a także sporej wielkości frachtowiec. Ponadto, na wysepce Tepuka istnieje dobrze zachowany bunkier, a w stolicy wciąż użytkowany jest pas startowy.

Na Tuvalu czas płynie inaczej. Mieszkańcy wydają się bardziej zrelaksowani, większość z nich prowadzi tradycyjny tryb życia, a nowoczesna technologia zawitała w małej ilości głównie do naukowych ośrodków. Dużą wagę przywiązuje się także do świąt, obchodzonych w tradycyjnych kwiecistych strojach. Szczególną popularnością cieszy się bardzo energiczny taniec fatele, którego pokazy często można obserwować w miejscowych ratuszach (maneapa).

Świat dowiedział się o kulturalnej stronie Tuvalu w 2012 roku. Głośnym echem odbiło się wtedy efektowne przyjęcie brytyjskiej pary. Księżna Kate i książę William przybyli na archipelag w związku z 60-leciem obchodów panowania królowej Elżbiety, będącej formalną głową państwa Tuvalu.

Wyspy Tuvalu nie są często odwiedzane przez turystów. Ostatnio corocznie notowano około tysiąca gości na obszarze archipelagu, ale tylko część z nich odwiedzało kraj ze względu na jego walory turystyczne. Liczne palmy kokosowe, prowizoryczne hamaki, a także przyjazne podejście mieszkańców – jeśli szukasz egzotycznego miejsca, w którym nie spotkasz głównie miejscowych, to musisz odwiedzić właśnie Tuvalu.

Baza turystyczna nie jest bogato rozwinięta. Najlepiej za noclegiem zorientować się na głównej wyspie – Funafuti. W większości przypadków mamy do czynienia z prowizorycznymi hotelami rodzinnymi. Wyposażenie pokoi ogranicza się głównie do łóżka i często – wspaniałego widoku z okna. Ceny za noc zaczynają się od ok. 30-40 USD. Na pozostałych wyspach również znajdują się pokoje gościnne. Trzeba jednak zwracać uwagę na ceny posiłków, które czasami mogą się okazać absurdalnie drogie.

Jedyny port lotniczy znajduje się w stolicy kraju. Dwa razy w tygodniu przyjmuje mały 42-osobowy samolot z pobliskiej wyspy Fidżi. Tam znajdują się już większe międzynarodowe porty lotnicze, na które można dostać się chociażby z Los Angeles, Melbourne, Sydney, Hong Kongu czy Seulu.

Klimat jest gorący i przyjemny. Średnia temperatura wynosi 29 stopni Celsjusza, ale silne wiatry sprawiają, że nie jest aż tak bardzo odczuwalna. Poleca się unikanie podróży na Tuvalu w sezonie huraganowym – pomiędzy listopadem i kwietniem. Oprócz możliwych sztormów jest wtedy znacznie więcej opadów. Niespodziewanych deszczów należy się spodziewać również w pozostałych miesiącach, nawet gdy na błękitnym niebie nie dostrzega się ani jednej chmury.

Królowa Elżbieta II, a właściwie Elżbieta Aleksandra Maria, przyszła na świat w Londynie, 21 kwietnia 1926 roku. Jest królową Wielkiej Brytanii, przedstawicielką z dynastii Windsorów, koronowaną 2 czerwca 1953 roku. Jest córką króla Jerzego VI i Elżbiety Bowes-Lyon.

Elżbieta II (Elizabeth Alexandra Mary Windsor; ur. 21 kwietnia 1926 r.) jest królową Wielkiej Brytanii i innych państw Wspólnoty Narodów.

Oprócz godności królowej Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej jest również głową 15 innych państw: Antigui i Barbudy, Australii, Bahamów, Barbadosu, Belize, Grenady, Kanady, Jamajki, Nowej Zelandii, Papui-Nowej Gwinei, Saint Kitts i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyn, Tuvalu i Wysp Salomona, które razem z Wielką Brytanią mają status tzw. Commonwealth realm. Liczba państw, w których panowała Elżbieta II zmieniała się podczas jej panowania. Wszystkich państw, które uznawały ją za głowę państwa było 33.

Od 9 września 2015 królowa Elżbieta II jest najdłużej panującym monarchą Wielkiej Brytanii; pobiła rekord królowej Wiktorii (63 lata, 7 miesięcy i 2 dni), której jest praprawnuczką. Od 13 października 2016 jest najdłużej panującą żyjącą głową państwa na świecie. Wcześniej tytuł ten przysługiwał Ramie IX – królowi Tajlandii, który rządził od 1946 do swojej śmierci w 2016.

Kiedy miała 10 lat, zmarł jej dziadek, król Jerzy V, a na tronie zastąpił go jej stryj – książę Walii Edward VIII, który abdykował po 11 miesiącach. Królem Wielkiej Brytanii został ojciec Elżbiety – książę Yorku Jerzy VI. Z tą chwilą Elżbieta została następczynią tronu. W czasie II wojny światowej przebywała w zamku Windsor w Berkshire. Na początku 1945 roku Elżbieta II wstąpiła do kobiecej służby wojskowej, gdzie była kierowcą i mechanikiem. Dwa lata później ogłoszone zostały jej zaręczyny z Filipem – synem księcia Andrzeja Greckiego i Alicji Battenberg, a ich ślub odbył się 20 listopada 1947 roku. Filip po ślubie otrzymał tytuł księcia Edynburga.

14 listopada 1948 roku Elżbieta II urodziła swoje pierwsze dziecko. To książę Walii – Karol, następca tronu. Media od kilku lat spekulują, że królowa Elżbieta II przygotowuje go do pełnienia funkcji króla i wkrótce planuje przekazać mu koronę. Królowa Elżbieta II ma jeszcze troje dzieci: Annę, Andrzeja i Edwarda.

Królową Wielkiej Brytanii Elżbieta II została ogłoszona 7 lutego 1952 roku, dzień po śmierci swojego ojca. Koronacja odbyła się w czerwcu 1953 roku. Jako królowa była obiektem zamachowców np. w 1981 roku, w Nowej Zelandii. Próbę zamachu przeprowadził 17-latek. Elżbieta II bardzo poważnie podchodzi do kwestii bezpieczeństwa i stara się przewidywać zagrożenia. Dowodem na to może być np. odkryte niedawno jej przemówienie przygotowane w 1983 roku na wypadek wybuchu III wojny światowej. To nie jedyny zabieg wybiegający w przyszłość. W Londynie regularnie przeprowadzane są symulacje, które mają utrwalić schemat działania dworu i rządu w przypadku śmierci królowej.

Królowa Elżbieta II interesuje się m.in. końmi i jazdą konną. Ma kilka stadnin i stajnię koni wyścigowych. Jej konie brały udział w blisko 3000 biegów. Wygrały 451 z nich, zyskując ponad 6,7 mln funtów, czyli ok. 8,8 mln dolarów. To wynik z ostatnich 30 lat.

Mimo zarzucanego jej chłodu i zatwardziałości jest bardzo popularna i lubiana przez Brytyjczyków. Jako królowa, Elżbieta II jest formalistką. Nie lubi, kiedy łamany jest protokół i kiedy się ją dotyka. Chętnie wspiera organizacje charytatywne. Jest patronką ok. 620 z nich. Była pokazywana wielokrotnie w filmach i komediach. Królowa Elżbieta II jest też bohaterką piosenek i książek. Jedną z publikacji na temat małżeństwa królowej napisała Lady Colin Campbell.