#302 - Madagaskar

 

Kraj	Madagaskar
Stolica	Antananarywa
Waluta	ariary (MGA) 1 ariary = 5 iraimbilanja
Rok wydania	23.02.1994
Wartość	140/28 FMG Ariary
Opis	Znaczek został wydany z okazji światowej wystawy filatelistycznej w Seulu w 1994 roku. Znaczek przedstawia Marilyn Monroe i Elvisa Presleya.

Marilyn Monroe (ur. jako Norma Jeane Mortenson; 1 czerwca 1926 r. – 4 sierpnia 1962 r.) była amerykańską aktorką, modelką i piosenkarką. Znana z grania komiksowych postaci, tak zwanych „blond bombshells” (“sex symboli”), stała się jednym z najpopularniejszych symboli seksu lat 50. i wczesnych 60., jako również symbolem zmieniających się postaw wobec seksualności jako takiej. Chociaż przez dekadę była czołową aktorką, jej filmy zarobiły 200 mln USD (co odpowiada 2 mld USD na rok 2018), a to do czasu jej niespodziewanej śmierci w 1962 r.. Ponad pół wieku później nadal jest główną ikoną kultury popularnej.

Urodzona i wychowana w Los Angeles, Monroe spędziła większość dzieciństwa w rodzinach zastępczych i sierocińcu, a w wieku 16 lat wyszła za mąż – wybrankiem został fotograf z wytwórni First Motion Picture Unit, dzięki czemu mogła rozpocząć karierę w modelowaniu pin-up. Praca ta doprowadziła do krótkotrwałych kontraktów filmowych z Twentieth Century-Fox (1946–1947) i Columbia Pictures (1948). Po serii mniejszych ról filmowych Monroe podpisała nowy kontrakt z popularną wytwórnią Fox w 1951 roku. W ciągu następnych dwóch lat stała się popularną aktorką otrzymując role w kilku komediach, w tym w “Monkey Business” (“Małpi Biznes”) oraz w dramatach “Clash by Night” (“Na krawędzi”) i “Don’t Bother to Knock” (“Proszę nie pukać”). Monroe mierzyła się wówczas z obliczem skandalu, gdy ujawniono, że zanim stała się gwiazdą, pozowała do nagich zdjęć, ale ta historia nie zepsuła jej kariery, lecz przeciwnie – a nawet zaowocowała zwiększonym zainteresowaniem jej filmami.

W 1953 roku Monroe była jedną z najbardziej rozpoznawalnych gwiazd Hollywood; dostawała główne role, w tym w filmie “Niagara”, który skupiał się na jej seksapilu, a także w komedii “Gentlemen Prefer Blondes” (“Mężczyźni wolą blondynki”) oraz “How to Marry a Millionaire” (“Jak poślubić milionera”), które to produkcje upowszechniły jej wizerunek jako „głupiej blondynki”. W tym samym roku jej obrazy wykorzystano jako składankę i okładkę pierwszego numeru magazynu dla mężczyzn „Playboy”. Chociaż odegrała znaczącą rolę w tworzeniu i zarządzaniu swoim publicznym wizerunkiem przez całą swoją karierę, była rozczarowana, gdy pracowała wciąż w studio. Została wówczas na krótko zawieszona w pracy na początku 1954 r. w związku z odrzuceniem przez nią proponowanego przez wytwórnię projektu filmowego, ale do gry szybko powróciła, w tym do pracy nad jednym z największych sukcesów kasowych swojej kariery, mianowicie “The Seven Year Itch” (“Słomiany wdowiec”) (1955).

W czasie gdy studio filmowe Monroe wciąż nie chciało zmienić zapisu umowy z aktorką, zwłaszcza w odniesieniu do jej roli jako kreującej i interpretującej role w scenariuszach, pod koniec 1954 roku, w odpowiedzi na to, założyła ona firmę produkującą filmy; nazwała ją Marilyn Monroe Productions (MMP). W 1955 roku poświęciła się budowaniu swojej firmy i zaczęła studiować metody aktorstwa w Actors Studio. Pod koniec 1955 r. Fox przyznał jej nowy kontrakt, który dał jej większą kontrolę nad kształtem obsady i większą pensję. Jej kolejne role obejmowały uznany przez krytyków występ w filmie pt. “Bus Stop” (“Przystanek autobusowy) (1956) oraz pierwszą niezależną produkcję MMP, “The Prince and the Showgirl” (“Książę i aktoreczka”) (1957). Monroe zdobyła Złoty Glob dla najlepszej aktorki za pracę w “Some Like It Hot” (“Pół żartem, pół serio”) (1959), sukces tyleż krytyczny, co komercyjny. Jej ostatnim ukończonym filmem był dramat “The Misfits” (“Skłóceni z życiem”) (1961).

Niepokojące tymczasem życie prywatne Monroe cieszyło się dużym zainteresowaniem. Walczyła z nadużywaniem substancji, depresją i lękiem. Jej drugie i trzecie małżeństwo, w tym z gwiazdą baseballu Joe DiMaggio i dramaturgiem Arthur Miller, były bardzo nagłośnione i oba zakończyły się rozwodem. 4 sierpnia 1962 r. Marilyn Monroe zmarła w wieku 36 lat z powodu przedawkowania barbituranów, w swoim domu, w Los Angeles. Chociaż śmierć Monroe została uznana za skutek najprawdopodobniej samobójstwa, to w ciągu następnych dziesięcioleci po jej śmierci pojawiło się kilka popularnych teorii spiskowych.

Elvis Aaron Presley przyszedł na świat 8 stycznia 1935 roku w Tupelo. Młodość spędził w Memphis. Chodził do Humes High Schooll. Przedstwiciel ciała pedagogicznego odpowiedzialny za śpiew był bardzo krytyczny w stosunku do przyszłej ikony. Tenże, by odeprzeć zarzut bycia beztalenciem udowodnił talent wykonując wtedy utwór „Keep Them Cold Icy Fingers Off Me”. Tym nie mniej miał wśród rówieśników status maminsynka.

Rok 1954 ozaczał dla Elvisa Presley’a początek kariery muzycznej. Elvisowi patronował wówczas Sam Philips, czyli właściciel wytwórni Sun Records. Zamiarem producenta było upowszechnianie dzięki Elvisowi muzyki afroamerykańskiej. Utwór Arthura Crudupa „That’s All Right” w wykonaniu Elvisa przekonał Philips’a, że Elvis to ten człowiek – jedyny i niepowtarzalny do misji muzycznej, jaką Philips pragnął podejmować. Wypuszczenie piosenki w eter związało się wtedy z ogromną ilością telefonów do studia, głównie z jednym zapytaniem, mianowicie kim jest wykonawca, bowiem większość przypuszczała, że jest on osobą czarnoskórą. Wkrótce ruszyła trasa koncertowa Elvisa, pierwsza, która przypieczętowała jego dalszą karierę. Był najbardziej obiecującym męskim artystą roku. Ukazał się singiel „Heartbreak Hotel”, później „Hound Dog”, „Any Way You Want Me” oraz „Don’t Be Cruel”. Nabrał przy tym wiatru w żagle, koncertując, ale i nie stroniąc od bardzo bezpośredniego kontaktu z publicznością. 

W filmie natomiast zadebiutował w 1956 roku, odgrywając rolę w produkcji pt. „Kochaj mnie czule”. Został już wtedy „królem rock’n’rolla”. Rok 1957 odbył się u Presley’a śladami trzech wydanych singli, które osiągnęły szczyty list przebojów (w pierwszej połowie 1957 wydał trzy single: „Too Much”, „All Shook up” i „Teddy Bear”, które dotarły do pierwszego miejsca na listach przebojów). Wstąpił do armii amerykańskiej w 1958 roku, będąc w niej do roku 1960. Służbę odbywał w RFN, gdzie poznał Priscillę Beaulieu. Pobrali się w roku 1967. Ze związku urodziła się Lisa Presley. Koncert Presley’a „Aloha from Hawaii” był jego pierwszym koncertem nadawanym przez satelitę. Zmarł nagle w Memphis 16 sierpnia 1977 roku. Przyczyną było systematyczne przekraczanie dozwolonych dawek substancji przeciwbólowych, lecz nie brakowało także narkotyków i alkoholu. 

Został ikoną nurtu rock’n’roll, człowiekiem który określił kształt muzyki popularnej, a po śmierci został niedoścignionym wzorem dla wielu chcących odnieść sukces na skalę światową. Elvis to jedna z ważniejszych, o ile nie najważniejsza postać popkultury XX wieku, znany powszechnie po prostu jako ten Elvis, czyli „Król rock and rolla” lub po prostu „Król”. Wykonywał muzykę łączącą kilka gatunków, wśród nich był przede wszystkim wokalistą nurtu rock, pop, country, rock and roll, czy też rockabilly. Tym nie mniej końcówka jego życia była fatalna. Grał koncerty, ale mówił z trudem i z trudem się poruszał, co powodowało, że fani byli coraz bardziej rozczarowani. Jego życie zawęziło się pod sam koniec do czterech ścian jego pokoju w dużym, komfortowym domu.