#378 - Polska

 

Kraj	Polska
Stolica	Warszawa
Waluta	Złoty (PLN) 1złoty = 100groszy
Rok wydania	21.05.1973
Wartość	50gr
Opis	Znaczek pochodzi z serii "Rodzima fauna" i przedstawia wilka szarego (Canis lupus)

Zwykło się mówić, że wilki szare to stadne zwierzęta. Żyją w watahach składających się z kilku pokoleń, w których prymat wiedzie tzw. para alfa, czyli najstarszy samiec wespół z najstarszą samicą. To jednak nie do końca prawda. Zanim wilk szary zbuduje watahę, przechodzi przez okres samotności, kiedy zostaje przegoniony z rodzinnej watahy, po to by założyć własną. Nim znajdzie partnerkę, musi przemierzyć niekiedy setki, a nawet tysiące kilometrów, by znaleźć swoje miejsce na ziemi. Czas wędrówki hartuje zwierzę, które popełnia wtedy mnóstwo błędów i wyciąga z nich wnioski. Patrząc przez ten pryzmat na wilka mamy poczucie, że to dzikie stworzenie smakujące wolności na wszystkie sposoby. Czy za tym kryje się jakaś lekcja dla nas? Myślę, że z pewnością tak!

Wilk szary żyje w Eurazji oraz Ameryce Północnej. W Europie najliczniej występuje w Rumunii i Jugosławii, skrajnie nielicznie na Półwyspie Skandynawskim. W Polsce spotyka się go rzadko, najczęściej na wschodzie kraju. Wilk leśny (C.l.lyacaon) niegdyś powszechnie występował w lasach Ameryki Północnej, obecnie można go spotkać jedynie na prawie bezludnych obszarach. Wilk arktyczny (C.l.arctos) zamieszkuje cały region arktyczny, wilk stepowy - centralną Azję.

Głównym pokarmem wilka szarego są ssaki kopytne. Na większe gatunki (łoś, dzik itp.) polują one zazwyczaj w stadzie. Ofiarą samotnego wilka może być np. mała sarna lub owca. Jednak drapieżniki te zjadają także padlinę oraz drobne ssaki, ptaki, ryby, żaby, owady, a nawet owoce. Na jeden posiłek wilk szary spożywa do 10 kg mięsa.

Długość głowy i tułowia tego gatunku waha się na ogół w granicach 100-140cm, 30-50cm, ciężar - 30-75 kg. Samce (basiory) są większe od samic (wader). Budowa ciała wilka przypomina znanego wszystkim owczarka niemieckiego, od którego ma jednak bardziej wydłużony tułów i węższą klatkę piersiową. Głowa charakteryzuje się dosyć szerokim czołem, krótkimi uszami i skośnie osadzonymi oczami. Kończyny są długie, ogon puszysty, noszony nisko. Ubarwienie wilka jest zmienne, a różnice nie występują jedynie pomiędzy poszczególnymi rasami, ale uwarunkowane są również wiekiem zwierzęcia, porą roku, obszarem, na którym żyje. Ogólnie sierść tego drapieżnika określa się jako buropłową z domieszką koloru brązowego i czarnego na grzbiecie oraz białożółtego na spodzie ciała.