#182 - Bułgaria

Kraj	Bułgaria
Stolica	Sofia
Waluta	Lew (BGN) 1 lew = 100 stotinek
Rok wydania	6.02.1987
Wartość	5cm
Opis	Znaczek przedstawia muchomora czerwieniejącego (Amanita rubescens)

Muchomor czerwieniejący - Amanita rubescens to jeden z jak najbardziej jadalnych przedstawicieli rodziny muchomorowatych. W Polsce dość mało znany, ale np. na Słowacji zbierany chętnie i masowo.

Kapelusz tego muchomora dorasta do ok. 15 cm średnicy. Początkowo jest kulisty, zamknięty, z wiekiem otwiera się powoli aż do łukowatego i płaskiego. Ma kolor od biało różowego poprzez mięsno różowy do czerwono różowego, czasami cielisty, brązowawy. Na powierzchni pokryty brudnymi plamkami, centkami, łatkami, pozostałościami po osłonce z której wyrósł.  Podczas czyszczenia i mycia te łatki można zetrzeć. Brzeg kapelusza raczej gładki.

Blaszki na spodzie kapelusza białe, gęste, u starszych okazów różowawe, z plamkami. 

Trzon grzyba wysoki od kilku do ponad 20 cm, walcowaty, maczugowaty czyli bulwiasty u dołu i nieco zwężający się na górze, łamliwy. Bulwa z kilkoma rzędami brodawek dookoła. Początkowo pełny, z wiekiem robi się watowany w środku. Zwykle biały, lekko różowawy, pokryty drobniutkimi kosmkami, u dołu czerwieniejący. W górnej części duży, przyrośnięty, zwisający pierścień - biały lub różowawy, wyraźnie karbowany.

Miąższ gruby, mięsisty, ale dość kruchy. U młodych okazów zupełnie biały, potem różowy - po uszkodzeniu czyli przecięciu, ułamaniu lub uciśnięciu czerwienieje. Smak i zapach niewyraźne.

Muchomory czerwieniejące rosną od czerwca do listopada. Występują pospolicie zarówno w lasach liściastych jak i iglastych. Można je spotkać także poza lasami, na podleśnych łąkach i drogach.

Muchomory czerwieniejące to bardzo smaczne grzyby jadalne. Można je smażyć, dusić, gotować a także marynować - szczególnie młode owocniki. Niestety, lubią je także owady więc bywają mocno zaczerwione, szczególnie trzony, które zazwyczaj się odrzuca. Dobra znajomość tego gatunku przydaje się w suchszych okresach lata bo gdy innych grzybów brak to muchomory rosną w najlepsze i to często gromadnie. 

Cechami charakterystycznymi dla tego gatunku są karbowany wyraźnie pierścień i czerwieniejący miąższ w całym owocniku. Jednak przypominam, że na grzybobraniu nie ma miejsca na eksperymenty - zbieramy tylko takie grzyby, które dobrze znamy i jesteśmy pewni w 200 procentach, że są jadalne.