#297 - Paragwaj

Kraj	Paragwaj
Stolica	Asunción
Waluta	guarani (PYG) 1 guarani = 100 centymów
Rok wydania	17.09.1985
Wartość	75 Gs
Opis	Znaczek pochodzi z serii poświęconej różnym rozwojowym i infrastrukturalnym projektom realizowanym w kraju. Znaczek przedstawia wizerunek Alfreda Stroessnera Matiaudy oraz statek handlowy pływający po rzece Ypoa.

Alfredo Stroessner Matiauda (Strößner) (ur. 3 listopada 1912 w Encarnación, zm. 16 sierpnia 2006 w Brasílii) – generał i polityk paragwajski. Prezydent i dyktator tego kraju w latach 1954–1989. Był żonaty i miał trójkę dzieci, mimo to otaczał się bardzo dużym gronem kochanek i według jednej z wersji był ojcem piętnaściorga nieślubnych dzieci.

Ojcem przyszłego generała był Hugo Strößner, który wyemigrował do Paragwaju z rodzinnej Bawarii (gdzie był księgowym w browarze), jego pradziadek był oficerem kawalerii. Matka Alfreda, Heriberta Matiauda była bogatą Indianką z plemienia Guarani. W wieku lat 17 Stroessner wstąpił do armii. Brał m.in. udział w wojnie z Boliwią o rzekomo bogaty w złoża ropy naftowej obszar Chaco. W 1947 r. wziął udział w wojnie domowej w Paragwaju po stronie Federico Chavesa. Systematycznie piął się w górę i w 1948 otrzymał promocję na stopień generała brygady, zostając tym samym najmłodszym generałem w całej Ameryce Łacińskiej. W wyniku wojny domowej prezydentem kraju został Chaves a w 1951 r. Stroesnner został głównodowodzącym wojska. W 1954 został generałem dywizji i naczelnym wodzem paragwajskich sił zbrojnych.

W tym samym roku 42-letni generał dokonał za pomocą posłusznej sobie armii, zamachu stanu i obwołał się prezydentem Paragwaju. Jego mandat był przedłużany w latach 1958, 1963, 1968, 1973, 1978, 1983 i 1988. Stroessner był po Fidelu Castro drugim najdłużej panującym dyktatorem w Ameryce Łacińskiej. Jako prezydent rozbudował i podporządkował sobie prawicową Partię Czerwoną która na równi z wojskiem stała się podporą reżimu. Od drugiej połowy lat 50. reżim Stroessnera był zwalczany przez antyrządową partyzantkę, a od lat 60. także kościół katolicki.

Wprowadził kult własnej jednostki – już po zamachu stanu ulice zapełniły się jego wizerunkami a jedno z miast kraju przemianowano na Puerto Presidente Stroessner. Sam prezydent lubił gdy nazywano go per „El Excelentissimo” czyli „Najwspanialszy”. Jego rządy cechowała korupcja, porwania i morderstwa. Wraz z CIA i innymi dyktatorami regionu był współodpowiedzialny za operację Kondor. W trakcie operacji ofiarą zabójstw padł szereg przedstawicieli opozycji na kontynencie. W Paragwaju schronienie znaleźli obaleni dyktatorowie m.in. Anastasio Somoza Debayle z Nikaragui a także niemieccy zbrodniarze wojenni z okresu II wojny światowej. Stroessner zaciekle prześladował ruchy lewicowe, czym zyskał sympatię i wsparcie USA w okresie największego natężenia zimnej wojny. Znakomite stosunki z USA trwały aż do lat 80., kiedy to prezydent Ronald Reagan nałożył sankcje na Paragwaj. W Paragwaju żaden z krajów socjalistycznych nie posiadał swojej ambasady z wyjątkiem Jugosławii. Stroesner był tolerowany przez kraje kapitalistyczne głównie ze względu na politykę gospodarczą, która opierała się na ścisłej dyscyplinie finansowej i spłacie pożyczek które kraj zaciągał w Banku Światowym. Dużym osiągnięciem było także utrzymywanie stabilnej waluty, co było rzadkością w Ameryce Południowej.

Formalnie zezwolił na istnienie opozycji (po nawiązaniu bliższej współpracy z USA), była to jednak czysta propaganda. W kraju działała tajna policja polityczna szkolona przez zbiegów z hitlerowskiej formacji Schutzstaffel (SS). W okresie dyktatury setki tysięcy Paragwajczyków trafiło do więzień za sprzeciw wobec rządu. Najgorszą sławą cieszyło się więzienie La Técnica gdzie tysiące osób zniknęło bez żadnego śladu. Do więzień trafiła nawet grupa senatorów, jednemu z nich udało się przeżyć tortury a w swoich zeznaniach po latach opowiadał o mających miejsce torturach w tym wbijaniu szpilek pod paznokcie. 

Stroessner zainicjował budowę największej hydroelektrowni na świecie. Po jej ukończeniu Paragwaj stał się nawet eksporterem energii elektrycznej do sąsiednich krajów wspomagając tym samym rozwój gospodarczy. Innym pomysłem Stroessnera było rozdzielanie 20-hektarowych (po cenie nominalnej) działek każdemu żołnierzowi, który ukończył służbę i zgodził się używać otrzymaną ziemię w celach rolniczych. Prawie 10 tys. żołnierzy skorzystało z tej propozycji. Wbrew propagandzie reżimu z dochodów państwa korzystali głównie bogaci posiadacze ziemscy i najbogatsi biznesmeni. W kraju kwitła korupcja a członkowie związanej z dyktaturą prawicowej Partii Czerwonej cieszyli się w kraju specjalnymi wpływami m.in. otrzymywali większy dostęp do rynku pracy i opieki medycznej. Pewną część dochodu Stroessner otrzymał dzięki handlowi narkotykami i nielegalnemu obrotowi bronią - Paragwaj stał się bowiem swoistym rajem dla narkotykowych baronów, handlarzy bronią czy przemytników. Stroessner skutecznie zabiegał także o środki finansowe od USA w ramach pomocy sojuszniczej.

3 lutego 1989 po 35. latach rządów, Stroessner został obalony przez generała Andrésa Rodrígueza – człowieka numer dwa w państwie, który obawiał się postawienia przed sądem – niedługo potem generał przywrócił rządy cywilne. Obalony dyktator spędził kilka dni w więzieniu, a następnie udał się na wygnanie do Brazylii, gdzie zmarł z powodu komplikacji po operacji przepukliny. Przez wiele lat Paragwaj bezskutecznie starał się o ekstradycję dyktatora w celu osądzenia go za zbrodnie mające miejsce za jego rządów a także operacji Kondor. Po jego obaleniu na świat wyszły zbrodnie reżimu. Ofiary reżimu były bite i torturowane z pomocą prądu. Krzyki ofiar oprawcy nagrywali i odtwarzali przez telefony ich rodzinom. Często rodziny musiały płacić za zwłoki zamordowanego dysydenta. Według relacji dyktator osobiście nadzorował tortury i przesłuchania.