#349 - Panama

 

Kraj	Panama
Stolica	Panama
Waluta	Balboa (PAB) 1 balboa = 100 centesimos
Rok wydania	28.12.1966
Wartość	0.21B
Opis	Znaczek pochodzi z serii "Francuskie Badania Kosmosu". Przedstawia scenę z badań kosmicznych oraz portret Juliusza Verne.

Juliusz Verne przyszedł na świat 8 lutego 1828 r. w Nantes. Był synem Pierre’a Verne’a – adwokata – oraz Sophie Allote de la Fuye. W młodości bardzo wiele czasu spędzał w Brains, miejscowości znajdującej się na północnym zachodzie Francji. Tam często w towarzystwie brata pływał łódką, co wywarło silny wpływ na jego późniejsze życie (głównie na wyobraźnię twórczą). W wieku dziewięciu lat został zapisany do szkoły podstawowej. Już wtedy przejawiał szczególne zainteresowanie podróżami.

Rodzina przyszłego literata miała wielkie nadzieje, że w przyszłości podąży on tą samą drogą co ojciec – zostanie prawnikiem. Pod wpływem ich namów rozpoczął nawet studia w Paryżu. W tym czasie podejmował się również wielu prac, by zapewnić sobie dodatkowe fundusze. Najlepiej powodziło mu się w działalności twórczej. Już wtedy pisał libretta do oper (wykorzystywał je Aristide Hignard – przyjaciel Juliusza) oraz tworzył utwory poetyckie. Z kolei dla „Musée des familles” – francuskiego czasopisma literackiego – przygotowywał Verne utwory o tematyce podróżniczej. Okazało się, że jest niezwykle utalentowany w tym kierunku – jego dzieła cechowały się niezwykle ciekawą linią fabularną oraz zawierały wiele detali geograficznych i naukowych.

Kiedy ojciec Verne’a odkrył, iż postępy jego syna w nauce są niewielkie (za to był już całkiem cenionym początkującym literatem), postanowił przestać wysyłać mu pieniądze. Wtedy młody pisarz zaczął samodzielnie na giełdzie. Chociaż nie był co do tego przekonany, udawało mu się odłożyć pieniądze potrzebne na utrzymanie się. W tym czasie poznał Aleksandra Dumasa i Victora Hugo, którzy zaoferowali mu pomoc w tworzeniu (udzielali rad, oceniali dzieła Verne'a).

Dnia 10 stycznia 1857 r. Juliusz Verne poślubił Honorine de Viane Morel – wdowę mającą już dwójkę dzieci. Cztery lata później na świat przyszedł ich syn, Michel. Nieco później mężczyzna spotkał się z jednym z najbardziej cenionych francuskich wydawców, Pierrem-Julesem Hetzelem. To właśnie on pomógł mu przeredagować powieść „Pięć tygodni w balonie”, która wcześniej była regularnie odrzucana, gdyż uważano ją za zbyt naukową. Działo się to w roku 1863.

Po wydaniu pierwszej książki życie Verne’a stało się znacznie prostsze. Bardzo często publikował kolejne dzieła, a te cieszyły się wielką popularnością. W 1865 r. na świat przyszła jego nieślubna córka, Claire Marie Duchesne.

Verne wiele podróżował po świecie. Odwiedził piętnaście krajów, odbył m.in. podróż statkiem do Stanów Zjednoczonych i Kanady. W swojej działalności twórczej czerpał inspiracje z własnych wyjazdów, książek oraz publikacji naukowych. Na potrzeby opisów różnorodnych rozwiązań technicznych stworzył nawet domową bazę danych, w której przechowywał najważniejsze informacje.

W 1880 r. syn Verne’a – Michel – wywołał skandal. Uciekł z domu, by związać się z aktorką, czemu słynny wówczas pisarz był przeciwny. Kiedy w 1883 r. w końcu doszło między nimi do zgody, a młodzieniec poślubił swoją wybrankę, sytuacja niespodziewanie uległa pogorszeniu. Michel opuścił żonę i ponownie uciekł – tym razem z szesnastoletnią dziewczyną. Później relacje między ojcem i synem znów zaczęły ulegać stopniowej poprawie, a Michel pomagał Verne’owi w tworzeniu niektórych dzieł.

9 marca 1896 r. Juliusz Verne został postrzelony przez swojego dwudziestopięcioletniego bratanka Gastona. Jedna kula minęła pisarza, lecz druga trafiła w jego lewą nogę, powodując jej odrętwienie. Całe wydarzenie było szeroko komentowane w mediach, a winny młodzieniec resztę życia spędził w odosobnieniu.

Kolejne lata życia Verne spędził zajmując się głównie polityką. Dwukrotnie wybierany był do Rady Miejskiem Amiens. W swoim regionie starał się wprowadzać unowocześnienia i niezbędne reformy.

Juliusz Verne zmarł 24 marca 1905 r. Pochowano go na tamtejszym cmentarzu – La Madeleine.

Juliusz Verne już od najmłodszych lat interesował się podróżami i wszystkim, co z nimi związane (geografią, nowinkami technicznymi itp.). Właśnie na tej kanwie powstawały jego pierwsze dzieła prozatorskie, zawierające liczne informacje o obcych regionach Ziemi oraz prezentujące ciekawe opisy rozmaitych maszyn i wynalazków.

Opisywane przez Verne’a podróże nie były zwykłe. Reprezentowały one raczej ekstremalne sposoby zwiedzania świata, np. „Pięć tygodni w balonie”, „Dwadzieścia tysięcy mil podwodnej żeglugi” lub „W osiemdziesiąt dni dookoła świata”. Jego bohaterowie stawali wobec wielkich wyzwań, które udawało im się pokonywać właśnie dzięki technice.

Wielki wpływ na twórczość Verne’a miał Pierre-Jules Hetzel. Wydawca pomagał początkującemu literatowi w taki sposób zmieniać jego dzieła, by podnieść ich potencjalną popularność wśród czytelników. Przede wszystkim zwrócił autorowi uwagę na nadmierną ilość różnego rodzaju szczegółów technicznych. Postanowił także zmniejszyć rolę polityki w pisarstwie Verne’a. Doradzał mu także, by jego dzieła kończyły się pozytywnie (w pierwszej wersji „Pięciu tygodni w balonie” finał był pesymistyczny).

Twórczość Juliusza Verne’a do dzisiaj cieszy się wielką popularnością. Dzieła autora przetłumaczono na co najmniej 94 języki obce.

Szczególnym przykładem powieści francuskiego literata jest „Paryż w XX wieku” – utwór odrzucony przez Hetzela ze względu na niezwykle pesymistyczną wymowę; bohater, który interesuje się sztuką, nie może odnaleźć swojego miejsca w nowym porządku świata, gdzie największy nacisk kładzie się na czynności praktyczne i przynoszące zys). Opublikowany został on dopiero w 1994 r.

Najważniejsze dzieła Juliusza Verne'a to: Pięć tygodni w balonie” (1863), „Podróż do wnętrza ziemi” (1864), „Dzieci kapitana Granta” (1868), „Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi” (1870), „W osiemdziesiąt dni dookoła świata” (1872), „Piętnastoletni kapitan” (1878), „Robur Zdobywca” (1886), „Napowietrzna wioska” (1901).