#355 - Malediwy

Kraj	Malediwy
Stolica	Male
Waluta	Rupia malediwska (MVR) 1 rupia = 100 lari
Rok wydania	26.07.1977
Wartość	1L
Opis	Znaczek pochodzi z serii "Ptaki" i przedstawia gatunek fregata mała (Fregata ariel)

Fregata mała (Fregata ariel) – gatunek ptaka z rodziny fregat. Występuje w niektórych obszarach Oceanu Spokojnego (wschodni i centralny), Atlantyckiego (południowy) i Indyjskiego (wschodni, zachodni i centralny). Nie jest zagrożony wyginięciem.

Po raz pierwszy gatunek opisał George Robert Gray w 1845. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Atagen ariel. Holotyp pochodził z Raine Island, wyspy leżącej na wschód od Półwyspu Jork w australijskim stanie Queensland; Gray nie podał tych danych, proweniencję okazu typowego ustalił Gregory Macalister Mathews. Obecnie (2019) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza fregatę małą w rodzaju Fregata. Wyróżnia 3 podgatunki, podobnie jak autorzy HBW. Badania genetyczne wskazują, że fregata mała jest najwyraźniej najbardziej odrębnym gatunkiem spośród fregat i stanowi względem nich klad bazalny.

Podobnie jak w przypadku fregaty średniej (F. minor) fregaty małe odmiennych podgatunków różnią się głównie rozmiarami ciała, a ich podział jest wątpliwy. Według Olsona fregata atlantycka (F. ariel trinitatis) jest odrębnym gatunkiem, za czym przemawiać mają różnice w upierzeniu względem fregat małych oraz stosunkowo mocno zbudowane kości skrzydeł oraz dziób. Zdania w South American Classification Committee na temat koncepcji Olsona są podzielone (5 głosów na tak vs 6 głosów na nie).

W języku angielskim fregata mała określana jest jako Lesser Frigatebird lub Least Frigatebird, czyli „fregata mniejsza” lub „najmniejsza”. Może budzić to wątpliwości, jako że nazwę naukową Fregata minor – z łaciny oznaczającą właśnie „mniejszą” fregatę – nosi fregata średnia, w języku angielskim Great Frigatebird: „fregata wielka”. W języku polskim jedna z fregat znana jest jako fregata wielka, F. magnificens, jednak jej nazwa anglojęzyczna Magnificent Frigatebird oznacza „wspaniałą/okazałą fregatę”.

Epitet gatunkowy ariel nawiązuje do ducha Ariel z Burzy Shakespeare’a.

Środowiskiem życia fregat małych są tropikalne i subtropikalne morza. Temperatura powierzchni tych wód jest większa od 22 °C, zasolenie – zmienne. Gniazdują na izolowanych wyspach, w lasach namorzynowych, w zakrzewieniach, niekiedy na gołej ziemi. Wykorzystują piaszczyste wysepki koralowe ledwie porośnięte roślinnością, z których prawdopodobnie korzystają w większym stopniu niż fregaty średnie. Niektóre stanowiska lęgowe są położone tak nisko, że podczas przypływu zostają zalane. Sibley i Clapp (1967) badali ponad 4800 ptaków z wysp Feniks i Howland (zaobrączkowanych jako pisklęta); 75% z nich wędrowało dalej niż na 3,2 tys. km od rodzimej wyspy, a 31% – na odległość 6–8 tys. km od rodzimej wyspy, docierając aż w okolice Nowej Zelandii. Fregaty małe często latają wysoko, szybują w kominach termicznych. Nie chodzą ani nie pływają. Przesiadują na drzewach i krzewach oraz leżących na mieliznach kłodach.

Fregaty małe odzywają się wyłącznie przy lądowaniu, popisach lub pościgach. Większość wokalizacji ma miejsce w sezonie lęgowym. Samce obwieszczają swoje przybycie serią krótkich gwizdów brzmiących jak weese-weese-weese, samice – wysokim chipar, chip-ar (zapis w transkrypcji angielskiej). Popisujące się samce wyraźnie odróżniają się od fregat średnich i białobrzuchych (F. andrewsi) odgłosami podczas toków: nie szczebioczą, a jedynie klekoczą dziobem i gwiżdżą prezentując swój worek gardłowy oraz wchodząc w interakcje z samicą, gdy ta wyląduje. Zarówno samiec i samica klekoczą. Do innych odgłosów wydawanych przez fregaty małe należą piski i jęki, być może odzywają się tak jedynie samice.