#0020 Malediwy

Kraj	Malediwy
Stolica	Male
Waluta	Rupia malediwska (MVR) 1rupia = 100 leria
Rok wydania	1974
Wartość	1L
Opis	Znaczek został wydany z okazji 500. urodzin Mikołaja Kopernika. Znaczek przedstawia stację kosmiczną Skylab, orbitującą wokół Ziemi oraz portret Kopernika. Na znaczku widnieje nazwa kraju, wartość oraz napis wydarzenia, z okazji którego znaczek został wydany.
Tłumaczenie	Republic of Maldives – Rebulika Malediw;  500th anniversary of the birth of Nicholas Copernicus - 500. rocznica urodzin Mikołaja Kopernika

Malediwy – archipelag oraz państwo wyspiarskie o tej samej nazwie, położone na Oceanie Indyjskim, ok. 500 km na południowy zachód od południowego krańca Indii.

W 1965 roku Malediwy uzyskały niepodległość, wcześniej były sułtanatem, najpierw pod protektoratem holenderskim, później brytyjskim. Po trzech latach proklamowano republikę. Malediwy są krajem muzułmańskim.

flaga i godło Malediwów

Archipelag malediw to ok. 1190 wysepek osadzonych na 26 atolach koralowych narosłych na podmorskim łańcuchu wulkanicznym, ciągnącym się przez 820 km z północy na południe i 120 km ze wschodu na zachód, 202 z tych wysepek jest zamieszkanych. Łączna powierzchnia lądowa archipelagu to 298 km², mieszkańców 396 tys. (stan na rok 2009), co daje zagęszczenie 1321 os./km². Na Malediwach występuje klimat równikowy wybitnie wilgotny, i dlatego jego średnia roczna suma opadów atmosferycznych wynosi 2130 mm a średnia roczna temperatura powietrza 27 °C.

Stolica Malediwów – Male, gdzie mieszka nieco ponad 1/4 ludności. Jest jedynym ośrodkiem miejskim w kraju.

Najwyższy punkt leży zaledwie dwa metry ponad powierzchnią poziomu morza. To najniższy spośród najwyższych punktów poszczególnych państw świata. Siłą rzeczy Malediwy są zagrożone całkowitym zalaniem. Dlatego państwo to od lat zwraca się do największych i najpotężniejszych krajów świata o pomoc w ograniczaniu efektu cieplarnianego.

Wyspy Malediwy z lotu ptaka

Kurort na Malediwach z lotu ptaka

Skylab (skrót od Sky Laboratory: kosmiczne laboratorium) – amerykańska stacja orbitalna działająca w okresie: 14 maja 1973 – 11 lipca 1979 r.

Skylab ważył około 100 ton. Wyniesienie go na orbitę było zarazem ostatnim użyciem wspaniałej rakiety Saturn V. Rakiety która nigdy nie zawiodła. Skylab miał objętość 283.17 metrów sześciennych i był podzielony na dwa "piętra". Poziom "górny" zawierał kabiny ładowni oraz ogromną pustą przestrzeń dla przeprowadzania eksperymentów, a także dwie kabiny ciśnieniowe. Dolny poziom był podzielony na pomieszczenia, włącznie z jadalnią, trzema sypialniami, pracownią, , łazienką i prysznicem. Podłogi stanowiły kratownice, które w doskonałym stopniu łączyły się z drobnymi klinami umieszczonymi na podeszwach butów astronautów. 

Stacja była dodatkowo wyposażona w moduł ciśnieniowy, dla umożliwienia przeprowadzania spacerów w otwartej przestrzeni, wymaganych do wymiany kliszy filmowej w zewnętrznych aparatach fotograficznych, jak i do przeprowadzania napraw stacji. Moduł załogowy i silnikowy, pochodzący z Apollo, były przytwierdzone mechanizmem dokowania, na okres pobytu astronautów na pokładzie stacji.

Największym przyrządem naukowo-badawczym na stacji był "Apollo Telescope Mount", nazywany w skrócie ATM. Był to teleskop, który posiadał własne panele słoneczne oraz generator elektryczności, a był używany do przeprowadzania analiz Słońca bez wszelkiego typu zakłóceń, np. na Ziemi wynikających z istnienia atmosfery ziemskiej. 

Start bezzałogowej misji Skylab 1 (pozostałe misje załogowe były oficjalnie oznaczone jako Skylab 2, 3 i 4, lecz generalnie określa się je mianem Skylab I, II i III) miał miejsce 14 maja 1973. Już na samym początku rozpoczęły się problemy. Minutę i trzy sekundy od odpalenia, osłona meteorytowa została rozdarta w wyniku sił aerodynamicznych, niszcząc przy tym jedną z osłon słonecznych i uszkadzając drugą. Lot pierwszej załogi Skylab I, który miał nastąpić następnego dnia, został przełożony o dziesięć dni, podczas gdy naziemny personel misji obmyślał metodę naprawy uszkodzonej stacji.

w sumie trzy kolejne załogi odbyły lot na stację, każda z nich kolejno ustalając nowy rekord najdłuższego pobytu człowieka w przestrzeni. Rekord ten został później pobity przez Norm Thagard'a, na pokładzie statku Mir, w 1995 (a obecnie należy do Shannon Lucid). Podczas misji Skylab III, astronauci spędzili na orbicie ponad 2,017 godzin (trzy miesiące), wykonując 1,214 okrażeń po orbicie okołoziemskiej. Przeprowadzono tysiące eksperymentów z różnych dziedzin.

Orbita Skylab'a stopniowo zawężała się, aż stacja spłonęła w atmosferze 11 lipca 1979 roku, ponad pięć lat od czasu pobytu na niej ostatnich astronautów.

Misje załogowe programu SKYLAB

Misja	Załoga	Start/Lądowanie
SKYLAB I	Charles "Pete" Conrad Jr. Paul J. Weitz Joseph P. Kerwin	25 maja 1973 22 czerwiec 1973
SKYLAB II	Alan L. Bean Jack R. Lousma Owen K. Garriott	28 lipca 1973 25 września 1973
SKYLAB III	Gerald P. Carr William R. Pogue Edward C. Gibson	16 listopad 1973 8 luty 1974

Mikołaj Kopernik – urodził się 19 lutego 1473 w Toruniu, w rodzinie kupca Mikołaja i Barbary pochodzącej z rodziny Watzenrode (zm. po 1495). Miał troje starszego rodzeństwa: brata Andrzeja (ur. ok. 1465), siostry Barbarę (ur. ok. 1469) oraz Katarzynę (ur. ok. 1471). Zmarł 21 maja 1543 roku, we Fromborku.

Był polskim astronomem, autorem dzieła De revolutionibus orbium coelestium (O obrotach sfer niebieskich) przedstawiającego szczegółowo i w naukowo użytecznej formie heliocentryczną wizję Wszechświata. Poza astronomią, zajmował się również: matematyką, prawem, ekonomią, strategią wojskową, astrologią, był także lekarzem oraz tłumaczem.

Krótko przed śmiercią ojca w 1483 roku rodzina Koperników przeniosła się do kamienicy przy Rynku Staromiejskim. Kiedy ojciec umarł Mikołaj miał zaledwie dziesięć lat i potrzebował oficjalnego opiekuna. Został nim wuj Łukasz Watzenrode. W osiemnastym roku życia za sprawą wuja Łukasza Watzenrode Kopernik udał się do Krakowa na studia uniwersyteckie, które kończył w latach 1491-1495. Pobierał wówczas nauki akademickie w dziedzinie geometrii, trygonometrii, matematyki oraz astronomii. Następne lata to kolejne studia we Włoszech w Bolonii na wydziale prawa kanonicznego (1496-1500), a następnie w Padwie w latach 1501-1503, gdzie studiuje medycynę. W roku 1503 Kopernik obronił przewód doktorski z prawa kanonicznego, ale na doktorat z medycyny nie starczyło już czasu, ani pieniędzy.

Mikołaj Kopernik podczas swego pobytu we Włoszech cenił sobie bardzo znajomość z astronomem włoskim Domenico Maria di Novara, z którym zapewne obserwował ciała niebieskie i przy którym umocnił swoje zainteresowanie gwiazdami i tajemnicami wszechświata. Po okresie nauki wraca Kopernik na Warmię, aby służyć kapitule, która umożliwiła mu ukończenie studiów. 

Na Warmii Mikołaj prowadził szeroko zakrojoną działalność publiczną. Brał udział w zjazdach stanów pruskich u boku swego wuja Łukasza Watzenrode, biskupa warmińskiego. Opracowuje traktat monetarny tj. rozprawę o sposobie bicia monet, w której jako pierwszy wśród ekonomistów udowadnia, że dobra moneta wypierana jest z obiegu przez gorszą. Był też Kopernik współautorem pierwszych map Warmii, Prus Królewskich, Zalewu Wiślanego i Królestwa Polskiego. Tłumaczył dzieła greckie na łacinę, otrzymywał też zaproszenie wyższych władz kościelnych w Rzymie do współpracy przy projekcie reformy kalendarza. Najwięcej jednak czasu poświęcił obserwacji gwiazd.

W roku 1516 Mikołaj Kopernik zostaje mianowany administratorem dóbr wspólnych kapituły. W styczniu 1521 roku do murów Olsztyna zbliżają się Krzyżacy. Kopernik, jako administrator przygotowuje miasto i zamek olsztyński do obrony. Dzięki wzorowemu przygotowaniu atak krzyżacki został odparty i miasto nie zostało zdobyte. Była w tym wielka zasługa Kopernika. Jeszcze w tym samym roku, Kopernik złożył urząd administratora w związku z powołaniem go na wyższe stanowisko - komisarza Warmii. W roku 1523 został wybrany generalnym administratorem diecezji warmińskiej. W tym czasie wrócił do Fromborka i tam pozostał już do śmierci. We Fromborku zajmował się sprawami administracyjnymi, leczeniem chorych oraz dalszymi pracami nad nowym układem słonecznym.

Kiedy w roku 1537 umiera biskup Ferber, kapituła warmińska wśród 4 kandydatów na to stanowisko wysunęła między innymi kandydaturę Kopernika. Jednakże król, do którego należała decyzja w tej sprawie wybrał na biskupa warmińskiego Jana Dantyszka. Była to jednak mimo wszystko propozycja najwyższej rangi jaką Kopernik w swoim życiu otrzymał.

Przebywając nadal we Fromborku zajmuje się Kopernik astronomią i pracuje nad swym wiekopomnym dziełem o wszechświecie. Przy obserwacji planet posługuje się głównie trzema instrumentami, które sam wykonał: kwadrantem słonecznym służącym do obliczenia szerokości geograficznej miejsca obserwacji, sferą armilarną (tzw. astrolabium) - do wyznaczania kątów współrzędnych planety oraz triquetrum (narzędzie paralaktyczne) do obserwacji księżyca. Swą nową teorię podaje w zarysie w tzw "Komentarzyku", który w odręcznych odpisach krąży po całej Europie.  

De revolutionibus orbium coelestium ( "O obrotach sfer niebieskich" )

Pracę nad dziełem ,, De revolutionibus" rozpoczął około 1515 roku i właściwie do końca życia ciągle wnosił do niej poprawki. W maju 1539 roku przybył do Fromborka młody uczony niemiecki Jerzy Joachim von Lauchen zwany Retykiem, który znacznie przyczynił się do wydania drukiem wielkie dzieła Mikołaja Kopernika. W roku 1540 Retyk wydał rozprawę pt. ,, Narratio prima" czyli,, Opowiadanie pierwsze", w której obwieszcza światu odkrycia Kopernika. Po długich namowach przekonuje on astronoma do wydania drukiem dzieła,, O obrotach sfer niebieskich". W roku 1541 Retyk opuszcza Frombork wioząc do Norymbergii wielkie dzieło Kopernika. Ukazuje się ono drukiem w 1543 roku w Norymbergii, w drukarni Jana Petreiusa pod tytułem,, De revolutionibus orbium coelestium libri VI", a dedykowane zostaje papieżowi Pawłowi III. Dzieło to składało się z sześciu ksiąg i 203 kart, a pierwszy nakład wynosił około tysiąca egzemplarzy.

Tymczasem Kopernik ciężko zachorował, by wreszcie dnia 24 maja 1543 roku zamknąć oczy już na zawsze. Został pochowany w podziemiach katedry fromborskiej, w pobliżu ołtarza należącego do jego kanonii. Jak głosi legenda, pierwszy egzemplarz swojej książki dostał na łożu śmierci. Miał wylew, nie mógł więc wprowadzić żadnych poprawek, ale zdołał jeszcze przed śmiercią zobaczyć swoje dzieło wydane drukiem. Pozostawił zaledwie kilka listów, a biografia, którą napisał jego przyjaciel, zaginęła. Do historii przeszedł jako geniusz kosmologii, który przyspieszył rewolucję naukową. Ponieważ zerwał z astronomią Ptolemeusza, mówimy o nim "wstrzymał Słońce, ruszył Ziemię. "