#107 - Wyspy Salomona

Kraj	Wyspy Salomona
Stolica	Honiara
Waluta	Dolar Wysp Salomona 1 dolar = 100 centów
Rok wydania	14.08.2006
Wartość	20 $
Opis	Znaczek przedsawia iguanodona.

Iguanodon – dinozaur z grupy ornitopodów, zajmujący pozycję pośrodku pomiędzy pierwszymi z szybkich, dwunożnych hipsylofodontów z jury środkowej, a hadrozaurami stanowiącymi najbardziej zaawansowane formy z kredy późnej. Nazwany w 1825 przez angielskiego geologa Gideona Mantella, Iguanodon był drugim nieptasim dinozaurem, któremu formalnie nadano nazwę. Wyprzedził go megalozaur. Razem z tym teropodem i z hileozaurem użyto go do stworzenia definicji dinozaurów.

Iguanodon był potężnym roślinożercą poruszającym się na dwóch lub czterech łapach. Jedyny dobrze uzasadniony gatunek to I. bernissartensis, którego średnią masę ciała szacuje się na około 3 tony, długość dorosłego osobnika zaś na około 10 m, przy czym niektóre okazy dorastały prawdopodobnie aż do 13 m. Zwierzę cechowało się dużą, wysoką, acz wąską czaszką, bezzębnym dziobem pokrytym prawdopodobnie keratyną i zębami przywodzącymi na myśl spotykane u legwanów (iguan), jednakże większymi i bardziej gęsto upakowanymi.

Pogląd naukowy na iguanodona ewoluował z biegiem czasu i zdobywaniem nowych informacji ze skamieniałości. Liczne okazy, w tym prawie kompletne szkielety z dwóch dobrze poznanych cmentarzysk, pozwoliły badaczom na postawienie uzasadnionych hipotez wyjaśniających wiele aspektów życia zwierzęcia, jak pożywienie, poruszanie się i zachowania społeczne. Jako jeden z pierwszych dobrze poznanych nieptasich dinozaurów iguanodon zajmuje znaczące miejsce w publicznym odbiorze dinozaurów. Jego wizje artystyczne zmieniały się znacznie w odpowiedzi na nowe interpretacje jego szczątków.

Iguanodon użyczył swej nazwy nieposiadającemu swej rangi w systemie linneuszowskim kladowi iguanodontów, bardzo licznej grupie ornitopodów, zawierającej wiele gatunków żyjących od jury środkowej do kredy późnej. Prócz iguanodona do najlepiej znanych członków kladu zaliczają się driozaur, kamptozaur, uranozaur i kaczodziobe. Starsze źródła podają Iguanodontidae jako odrębną rodzinę. Stanowiła ona tradycyjnie rodzaj taksonu spełniającego funkcję worka, wrzucano doń ornitopody nie pasujące do hipsylofodontów ani kaczodziobych. W praktyce umieszczano tam zwierzęta takie, jak kelowozaur, kamptozaur, kraspedodon, kangnazaur, Mochlodon, mutaburazaur, uranozaur i probaktrozaur. Z nadejściem kladystyki tradycyjnie skonstruowane Iguanodontidae okazały się parafiletyczne, a umieszczone tam zwierzęta pochodziły z różnych miejsc drzewa rodowego w stosunku do kaczodziobych, nie tworząc odrębnego kladu. W zasadzie współczesna koncepcja iguanodonów jako rodziny zawierałaby tylko Iguanodon. Grupy takie, jak Iguanodontoidea, używane są ciągle w literaturze naukowej jako pozbawione rangi klady, ale wiele z tradycyjnie rozumianych iguanodontydów włączono do nadrodziny Hadrosauroidea. Iguanodon zajmuje natomiast na kladogramach pozycję pomiędzy uranozaurem i kamptozaurem (chodzi o kolejne grupy zewnętrzne). Pochodzi prawdopodobnie od ptasiomiednicznego przypominającego kamptozaura. Jack Horner zasugerował, polegając głównie na cechach czaszek, że hadrozaury tworzą właściwie dwie bardziej od siebie oddalone grupy, Iguanodon leży na linii prowadzącej do hadrozaurów płaskogłowych, podczas gdy uranozaur na linii lambeozaurynów. Jego propozycję odrzucono.