#110 - Francuskie Wybrzeże Somalii

Kraj	Francuskie Wybrzeże Somalii (kolonia Francuska)
Stolica	Dżibuti
Waluta	Frank dżibutyjski 1 frank = 100 centymów
Rok wydania	7.07.1958
Wartość	0.40 Fr
Opis	Znaczek przedstawia gatunek geparda – Gepard Grzywiasty (Acinonyx jubatus).W górnej części z lewej strony widnieje wartość znaczka, poniżej gatunek zwierzęcia. Na dole z prawej nazwa kraju.
Tłumaczenie	côte française des somalis – francuskie wybrzeże Somalii; Postes – poczta; Acinonyx jubatus – Gepard grzywiasty

Francuskie Wybrzeże Somalii – określenie, nadane przez władze francuskie kolonialne obszarowi, który dziś obejmuje terytorium państwa Dżibuti w północno-wschodniej Afryce (tzw. Róg Afryki) a które obejmowało kolonizowane wcześniej i połączone w 1894 r. tereny Dżibuti i Obock. Nazwa ta była używana w latach 1894-1967.

Somali Francuskie było kolonią francuską od 1896. W tym też roku ośrodek administracyjny kolonii przeniesiony został z Obock do miasta Dżibuti, dysponującego bardzo dobrymi warunkami dla rozbudowy portu morskiego.

Wkrótce po ustanowieniu władzy kolonialnej na tych terenach Francuzi przystąpili do budowy linii kolejowej do Etiopii. Miała ona wieść z miasta Dżibuti w głąb lądu i służyć transportowi towarów, miała także umożliwienie intensywniejszą penetrację europejską. W 1901 r. uruchomiony został regularny ruch na trasie Dżibuti-Dire Daua. W kolejnych latach linia była konsekwentnie rozbudowywana i w 1917 r. połączyła Dżibuti ze stolicą Etiopii, Addis Abebą.

W roku 1946 Somali Francuskiemu przyznano status terytorium zamorskiego.

28 września 1958 r. w Somali Francuskim zorganizowane zostało referendum, które miało zadecydować o przyszłości kraju oraz jego stosunku do budowanej przez Francję Wspólnoty Francuskiej. Efektem referendum było utrzymanie dotychczasowego statusu zamorskiego terytorium Francji.W sierpniu 1966 r. miały miejsce zamieszki, których powodem były odmienne aspiracje dwóch głównych narodów, zamieszkujących kraj. Issowie domagali się przyłączenia kraju do niepodległej Somalii, natomiast Afarowie byli temu przeciwni. 19 marca 1967 r. przeprowadzone zostało nowe referendum, w którym większość głosujących opowiedziała się za utrzymaniem statusu zamorskiego terytorium Francji, jednak z rozszerzoną autonomią. Ponieważ władze francuskie chcąc uniemożliwić przyłączenie kraju do Somalii przyznały prawo głosu tylko części Issów, ci uznali referendum za zmanipulowane i rozpoczęli antyfrancuskie demonstracje.

12 maja 1967 r. nowe Zgromadzenie Terytorialne Francuskiego Somali zadecydowało o zmianie nazwy kraju, który miał się odtąd nazywać Francuskie Terytorium Afarów i Isów.

Gepard Grzywiasty – To najszybszy mieszkaniec sawanny i jednocześnie najszybsze zwierzę lądowe na świecie. Gepard to zwierzę z gromady ssaków, rzędu drapieżnych, rodziny kotowatych, rodzaju gepardy. W tym rodzaju jedynym żyjącym gatunkiem jest Acinonyx jubatus – gepard grzywiasty. Ciało geparda zachowując odpowiednie proporcje, przypomina kota domowego. Charakterystyczne cechy wyróżniające ten gatunek to mała głowa, krótki pysk, wysoko osadzone oczy i małe okrągłe uszy. Sierść geparda jest płowa z okrągłymi czarnymi plamkami i czarnymi liniami po bokach pyska. Długość jego ciała wynosi od 112 – 150 cm., a wysokość w kłębie 60 – 80 cm. Waga dorosłego samca to 42 – 65 km., zaś samicy od 30 – 45 kg. Sam ogon geparda może mierzyć nawet 90 cm. Gepardy mają smukłą i muskularną sylwetkę z obszerną klatką piersiową i wąską talią. Ciekawostką jest to, że gepardy jako jedyne wielkie koty nie ryczą, natomiast wydają inne dźwięki podobne do ćwierkania, szczekania, syczenia, mruczenia, miauczenia i rechotania.

Ciało geparda jest wprost stworzone do szybkiego biegu. Może on osiągnąć niewiarygodną prędkość 100 – 120 km/godz. wprawdzie na krótkich dystansach (około 500 m.), ale pozwala mu to polować na bardzo zwinne zwierzęta, takie jak szybkie gazele Thomsona. Jego rekord w rozpędzeniu się do setki wynosi około 3 sek. Długi ogon przydaje mu się bardzo do utrzymania równowagi podczas szalonego pędu. A fakt, że należy do nielicznych kotowatych, które nie potrafią całkowicie chować pazurów, pozwala mu mocno trzymać się podłoża i umożliwia błyskawiczne przyspieszenie oraz gwałtowne zwroty w pełnym biegu. Jako drapieżnik żywi się głównie małymi ssakami (np. gazele, impale, młode gnu). Gepard prowadzi dzienny tryb życia i poluje wcześnie rano lub wieczorem, kiedy nie jest jeszcze zbyt ciepło. Podchodząc do ofiary na odległość około 10 m rozpoczyna pościg. Polowanie zazwyczaj jest szybkie i krótkie. Gdy gepardowi nie uda się w ciągu minuty złapać zdobyczy, nie marnuje dłużej energii, woli poczekać na inną okazję. Mimo swej rekordowej szybkości, powodzeniem kończy się 9 na 10 polowań. W tym temacie ciekawostką może być to, że Gepardy, jako jedyne spośród wielkich kotów, nie atakują człowieka.

Gepard w czasie, kiedy nie poluje, przebywa w swoim legowisku. Samica geparda po ciąży trwającej od 90 – 95 dni wydaje na świat 3 – 5 młodych, które po urodzeniu ważą nie więcej niż pomarańcza (od 150 do 300 g). Swoją matkę opuszczają po około półtora roku, jednak wśród braci i sióstr pozostają dopóki nie staną się dobrymi myśliwymi. Gepardy żyją nawet powyżej 20 lat. Dorosłe samce nie mają swoich terytoriów i zazwyczaj unikają się wzajemnie.

Obecnie gepardy żyjące na wolności można spotkać na kontynencie Afrykańskim. W południowej części Afryki występują jeszcze dosyć licznie lecz jedynie na terenie rezerwatów i parków narodowych. Poza tym w niewielkich populacjach gepardy można spotkać na południowych obrzeżach Sahary oraz w izolowanej lokalizacji w Iranie. Aktualną liczebność gatunku szacuje się na około 12 tyś osobników. Gepardy preferują środowiska otwarte, półpustynne i sawanny. Dla przetrwania tego gatunku głównym ryzykiem są choroby genetyczne, presja środowiska i zagrożenie ze strony drapieżników takich jak lwy i hieny.