Kraj |
Afganistan
|
Stolica |
Kabul |
Waluta |
afgani (AFN) 1
afgani = 100 pul |
Rok wydania |
3.12.1999 |
Wartość
|
40 000 AFS |
Opis |
Znaczek
pochodzi z serii "Papużki" i przedstawia senegalską
papużkę (Poicephalus senegalus)
|
Papuga senegalska
(poicephalus
senegalus) – zwana jest również afrynakną senegalską (łac.
Poicephalus senegalus). Zamieszkuje ona ogromne obszary Senegalu i
częściowo Gujany. Naturalnym środowiskiem tych dużych ptaków są
lasy. Afrykanki gniazdują w głębokich dziuplach drzew. Żywią się
nasionami różnych krzewów i drzew oraz młodymi pędami roślin,
gałązkami i jagodami. Nie lubią towarzystwa innych dużych ptaków,
a w okresie lęgowym przeganiają z pobliża swego gniazda wszystkie
przypadkowo przybyłe duże ptaki.
Długość
ciała wynosi około 24 cm. Cała głowa aż do karku jest
ciemnoszara. Kantar, podbródek i podgardle są jasnoszafirowe, dziób
jest prawie czarny, tęczówki oczu są ciemne, a źrenice żółte.
Górna część piersi jest zielona, dolna i podbrzusze są żółte
u samców, u samic z oranżowym nalotem. Upierzenie górnej części
nóg jest zielone. Pióra pokrywowe pleców i skrzydeł są
ciemnozielone, lotki i sterówki również, ale z lekkim szarym
nalotem. Skoki są ciemnoszare, a pazurki prawie czarne. Płeć tych
ptaków trudno odróżnić. Młode mają ogólnie mniej intensywne
ubarwienie. Śpiew składa się z kilku dosyć głośnych krzyków,
kolejno po sobie następujących. Afrykanki senegalskie podobnie jak
papugi ary mają zdolność powtarzania wielu słów, a niektóre
osobniki nawet całych zdań.
Afrykanki
senegalskie powinny przebywać wśród osobników własnego gatunku w
obszernych i mocnych klatkach drucianych. Silne dzioby tych papug w
niedługim czasie dają radę każdej drewnianej ramie klatki. Nowo
nabyte osobniki trzeba starannie przygotować do zmiany otoczenia i
karmy. Woda pitna dla nich musi być przegotowana. Temperatura
pomieszczeń powinna utrzymywać się na poziomie co najmniej 18°C.
Młode papugi szybko nabierają ufności do swych opiekunów.
Przysłuchują się ich głosom, przyglądają pilnie czynnościom,
jakie ludzie wokół klatki wykonują. Po pewnym czasie zaczynają
powtarzać te słowa, które najczęściej słyszą. Osobniki
trzymane pojedynczo tak oswajają się z opiekunem, że potrafią za
nim tęsknić i wołać. Wypuszczone z klatki szukają z nim
bezpośredniego kontaktu. Lubią, gdy się je łaskocze i podaje im
smakołyki. Naśladują mowę opiekuna, powtarzają jego słowa.
Nagle przestraszone mogą się raptownie zerwać do lotu, zrobić
sobie krzywdę lub uszkodzić otaczające je przedmioty, dlatego
zaleca się ostrożność przy wypuszczaniu ich z klatki.
Karma
dla papug senegalskich powinna się składać z grubych nasion:
słonecznika, owsa, pszenicy, konopi, kukurydzy i prosa. Dużym
przysmakiem dla tych ptaków mogą być nasiona dyni i przeróżne
orzeszki. Prawie wszystkie owoce stanowią dla nich prawdziwy
przysmak. W zależności od sezonu można im codziennie po trochu
podawać różne jarzyny. W okresie lęgów potrzebna im jest karma
miękka oraz skiełkowane ziarno słonecznika i pszenicy. Rozmnażanie
afrykanek senegalskich może się udać w dużych wolierach
ogrodowych, gdzie parka papug przebywa sama i ma pod dostatkiem
gałązek wierzby i drzew owocowych, które ptaki chętnie oskubują
i objadają z kory. Żerdzie w wolierach i klatkach muszą być grube
- około 20 mm; najlepiej jeśli to są całe konary drzew łącznie
z młodymi gałązkami i korą. Budka lęgowa powinna być obszerna i
głęboka, najlepiej jeśli jest wydrążona w grubym pniu i ma
średnicę 25 cm oraz głębokość około 40 cm. Od strony otworu
musi w niej być założona siatka, po której ptaki mogą wchodzić
do budki i wychodzić z niej. Za wyściółkę służą im trociny,
krótko pocięte gałązki oraz rozdrobniona kora. Wnętrze budki
można wyłożyć zwilżonym torfem, formując z niego czaszę. Wraz
z nastaniem zimnych dni afrykanki senegalskie należy przenieść z
wolier ogrodowych do ocieplanych pomieszczeń, ponieważ te duże
ptaki nie wytrzymują, w odróżnieniu od niektórych innych odmian
papug, temperatury ujemnej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Serdecznie podziękowania za pozostawienie komentarz i przeczytanie posta. To bardzo ważne - i niezmiernie miłe - dla autorów i twórców.