#108 - Luksemburg

Kraj	Luksemburg
Stolica	Luksemburg
Waluta	Frank luksembursk (LUF) 1 frank luksemburski = 100 centymów (LUF) (od 2002 Euro)
Rok wydania	1947
Wartość	60 C
Opis	Znaczek został wydany z okazji przywrócenia bazyliki św. Willibororda w Echternach. Na znaczku widnieje posąg Willibororda, wartość znaczka, nazwa państwa oraz miasta.

Luksemburg (Wielkie Księstwo Luksemburga) - państwo, położone w Europie Zachodniej. Graniczy z Francją od południa, Niemcami od wschodu i z Belgią od zachodu i północy. Państwo członkowskie Unii Europejskiej oraz NATO. Księstwo cechuje się wyżynnym krajobrazem, gdzie panuje umiarkowany klimat. Luksemburg należy do najbogatszych państw świata o wysokim produkcie narodowym brutto.

Kraj bardzo wysoko rozwinięty o dominującej roli usług (70% produktu krajowego brutto), zwłaszcza sektora finansowego w gospodarce. Rozwój gospodarczy w integracji z Belgią (od 1921), krajami Beneluksu (1960), EWG (1958). Produkt krajowy brutto na 1 mieszkańca wynosi 112 472 dolarów amerykańskich (2013). Luksemburg jest jednym z głównych ośrodków finansowych świata. Siedziba 166 banków, w tym Europejskiego Banku Inwestycyjnego Unii Europejskiej. Podatki stanowią 37% PKB Luksemburga. Luksemburg ma drugie, najwyższe na świecie po Liechtensteinie PKB per capita. Codziennie do pracy w Luksemburgu przyjeżdża około 157 tys. ludzi z Francji, Belgii i Niemiec. 

Pierwsza spółka kolejowa w Luksemburgu została powołana w styczniu 1857 roku. Pierwszy odcinek został oddany do użytku 11 sierpnia 1859 roku. Ostatnia linia kolejowa została wybudowana w 1950 roku. Początkowo linie obsługiwały firmy prywatne oraz operatorzy z krajów ościennych. Przewoźnik państwowy Société Nationale des Chemins de Fer Luxembourgeois (CFL) został powołany 14 maja 1946. W 2009 roku na terenie Luksemburga znajdowało się 271 km linii kolejowych, z czego 201 zelektryfikowanych w systemie 25kV/50 Hz i 19 prądem stałym 3kV. W szczytowym momencie w 1952 na terenie państwa znajdowało się 554 km linii, wyłącznie niezelektryfikowanych. Elektryfikacja odbyła się w latach 1954–1981. 

Opactwo w Echternach – klasztor benedyktyński w Echternach w Luksemburgu, założony w końcu VII w. przez św. Wilibrorda, zlikwidowany podczas rewolucji francuskiej. W dawnym opactwie znajduje się bazylika św. Wilibrorda (pierwotna z przełomu VII i VIII w., obecna odbudowana w XX w.).

Obecnie zawdzięcza swoją popularność nie tylko bogatej historii, ale także „tańczącej procesji” do grobu św. Wilibrorda, które odbywają się tam corocznie od co najmniej XV w. Uczestnikami tych procesji często były osoby chore na padaczkę i inne choroby charakteryzujące się drgawkami. W 2010 roku procesja została wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO

Początki tańczących procesji nie są znane, ale musiały być związane z intensywnym ruchem pielgrzymkowym do grobu św. Wilibrorda (zm. 739) w opactwie benedyktyńskim w Echternach. Wilibrord był anglosaskim misjonarzem działającym w państwie Franków, który krzewił chrześcijaństwo na terenach późniejszych Niderlandów i m.in. założył opactwo w Echternach. 

Ok. roku 1100 opat z Echternach Thiofrid opisał dużą pielgrzymkę do grobu św. Wilibrorda we wtorek po Zielonych Świętach. Wiadomo, że tańczące procesje odbywały się już w XV w. – z tego okresu pochodzą pierwsze wzmianki o nich, w których już są traktowane jako istniejący obyczaj. 

Według legendy procesje miała zapoczątkować w 1347 epidemia bydła w okolicy – choroba miała się charakteryzować drgawkami zwierząt, a ludność uznała, że dzięki naśladowaniu tych ruchów może zyskać pewniejsze wstawiennictwo św. Wilibrorda w zlikwidowaniu choroby. Modlitwy wiernych zostały podobno wysłuchane i odtąd procesje stały się coroczną uroczystością. Jej uczestnikami stali się szczególnie chorzy na padaczkę i inne choroby charakteryzujące się drgawkami, którzy mieli nadzieję na uzdrowienie dzięki wstawiennictwu św. Wilibrorda. Uczestnicy procesji często naśladowali ruchy związane z tymi chorobami, co przekształciło się później w taniec – stąd wzięła się nazwa procesji.