#161 - Benin

Kraj	Republika Beninu
Stolica	Porto-Novo
Waluta	frank CFA (XOF) 1 frank = 100 centymów
Rok wydania	28.03.1999
Wartość	200f
Opis	Znaczek pochodzi z serii "Szachiści" i przedstawia kubańczyka Jose Raula Capablankę (1888-1942)
Tłumaczenie

Jose Raula Capablanca – urodził się 19 listopada 1888 roku w Hawanie. Zmarł 8 marca 1942 roku w Nowym Jorku. Był kubańskim szachistą, trzecim mistrzem świata w szachach (w latach 1921-1927).

Capablanca był uważany za szachowe genialne dziecko. Pierwszym znaczącym jego sukcesem było zwycięstwo w meczu z mistrzem Kuby w 1901 roku. Capablanca miał wówczas 12 lat, jego błyskotliwa gra została szybko zauważona i doceniona. Do dzisiaj jest uważany za jednego z najbardziej utalentowanych szachistów w historii. Szczególnie doceniana jest jego sztuka gry pozycyjnej i rozgrywania końcówek.

Capablanca poznał szachy kibicując swojemu ojcu. W całym życiu, nawet jako ekspert szachowy, pozostał w znacznej mierze graczem „naturalnym”, stosunkowo mało czasu poświęcając na przygotowania do turniejów i meczów.

W całej karierze Capablanca przegrał w mniej niż pięćdziesięciu oficjalnych partiach. Pozostał niepokonany przez osiem kolejnych lat, od 10 lutego 1916 (porażka z Oscarem Chajesem na turnieju w Nowym Jorku) do 21 marca 1924 (porażka z Richardem Retim na turnieju w Nowym Jorku).

Capablanca twierdził, że szachy szybko „umrą na remis”. Przewidywał, że wybitni szachiści osiągną taki poziom znajomości gry, że ich partie zawsze będą kończyć się remisem. Do dzisiaj te prognozy nie spełniły się, chociaż objawy „remisowej śmierci” są widoczne w turniejach z udziałem najsilniejszych graczy.

Capablanca wynalazł własną odmianę szachów, nazwaną „szachami Capablanki”, w których gra się na szachownicy o rozmiarach 10x10 lub 10x8.

Według retrospektywnego systemu Chessmetrics, najwyższy ranking osiągnął w maju 1921 r., z wynikiem 2877 punktów zajmował wówczas 1. miejsce na świecie.

Tytuł mistrza świata Capablanca wywalczył w meczu z Emanuelem Laskerem, który w 1921 r., po 27 latach nieprzerwanego posiadania tego tytułu, zgodził się rozegrać z Capablancą mecz na jego terenie, w Hawanie. Rozegrano 14 partii, z których 10 zakończyło się remisem, a 4 wygrał Capablanca. Lasker popełnił w końcowej fazie meczu kilka dużych błędów i zdając sobie sprawę, że jest w słabej formie i strat nie odrobi, poddał cały mecz i natychmiast powrócił do Europy.

Capablanca jako mistrz świata startował w turniejach, ale jego opinię jako szachisty i mistrza świata psuł fakt, że odmawiał obrony tytułu mistrza, żądając bardzo wysokich wynagrodzeń (od organizatorów lub przeciwników) za rozegranie meczu. Praktyka ta została nazwana „Złotym Wałem”, którym mistrz odgradzał się od potencjalnych przeciwników. Tą metodą skutecznie Capablanka uniemożliwił walkę o tytuł mistrzowski takim szachistom jak Aron Nimzowitsch (nie zdołał zebrać żądanej kwoty) czy Akiba Rubinstein (uważany za najlepszego na świecie w okresie formalnego „panowania” Capablanki, nie miał szans na zebranie tej sumy). Ostatecznie żądaną sumę zdołał w 1927 r. zebrać Aleksandr Alechin, który po dość nerwowym meczu, mimo problemów ze zdrowiem, pokonał Capablankę. Następnie w swoisty sposób odegrał się na rywalu za jego długoletnią taktykę, kategorycznie odmawiając mu – mimo zabiegów Kubańczyka – meczu rewanżowego, chociaż z innymi szachistami o tytuł mistrzowski grywał.

Od roku 1962 rozgrywany jest w miastach kubańskich międzynarodowy turniej poświęcony pamięci Capablanki.