#190 - Związek Radziecki

Kraj	Związek Radziecki (obecnie Rosja)
Stolica	Moskwa
Waluta	1 rubel rosyjski = 100 kopiejek (RUB)
Rok wydania	4.01.1991
Wartość	20k
Opis	Znaczek pochodzi z serii "Fauna Morza Czarnego" i przedstawia delfina butlonosego (Tursiops truncatus)

Delfin butlonosy (Tursiops truncatus), zwany inaczej butlonosem, jest najlepiej poznanym gatunkiem delfina, gdyż najlepiej z waleni znosi niewolę. Często spotkać można go w akwaparkach i delfinariach, gdzie nie tylko jest niezwykłą atrakcją dla odwiedzających – dzięki sztuczkom, których można go nauczyć, dzięki ciekawskiemu i przyjaznemu charakterowi, ale także prowadzi się badania nad inteligencją tych zwierząt. A jest bez wątpliwości nieprzeciętna. Delfin butlonosy to jedno z najinteligentniejszych zwierząt świata, jego mózg jest większy od ludzkiego, reaguje na mimikę, ma świadomość samego siebie, czuje tak jak człowiek. Delfiny butlonose współpracują w niektórych rejonach z rybakami – „naganiają” zdobycz do sieci, a to, co nie wpadnie same zjadają. Są również wykorzystywane przez amerykańską marynarkę wojenną do poszukiwania min i innych podwodnych pułapek.

Delfiny butlonose żyją w tropikalnych i umiarkowanych morzach, są sub-grupy które żyją bliżej wybrzeży i sub-grupy przebywające na otwartym morzu. Delfiny żyjące na otwartym morzu są ciemniejsze, większe i mają stosunkowo krótsze płetwy. Delfiny butlonose są zwierzętami żyjącymi w grupach, zazwyczaj od 2 do 15 osobników, na krótkie okresy czasu formują się dużo większe stada, liczące setki, nawet do tysiąca zwierząt. W grupach panują bardzo silne więzi, delfiny pomagają sobie nawzajem, często razem polują, choć mogą polować także pojedynczo. Niezwykła ciekawość delfinów butlonosych sprawia, że często towarzyszą łodziom, reagują bardzo przyjaźnie wobec ludzi, ale są ciekawe także innych waleni, a nawet żółwi morskich i rekinów.

Swoją nazwę gatunkową delfin butlonosy zawdzięcza kształtowi „nosa”, czy „dzioba”, który przypomina staroświecką butelkę na gin. „Nos” delfina nie pełni roli nosa, nozdrza przesunięte są na czubek głowy. Ciało delfina butlonosego jest zwarte, krępe, torpedowate w kształcie, wierzch jest ciemnoszary, płetwy jaśniejsze, brzuch biały lub różowawy. Długość przeciętna to 2-4 metry, waga 150-500 kg, chociaż zdarzają się osobniki ważące nawet 650 kg. Samice dojrzewają wcześniej niż samce, a przeciętny wiek dojrzałości płciowej tego gatunku to 5-14 lat. Delfiny butlonose dożywają 60 lat – samice, 50 lat – samce.

Delfiny butlonose, podobnie jak inne walenie, posiadają tzw. melon, który umożliwia im echolokację. Wysyłają „kliki”, które odbijają się od przeszkód, wracają do wysyłającego delfina i ten dzięki temu „widzi” swoje otoczenie – wie, gdzie znajdują się obiekty, czy są w ruchu, jaki mają kształt. Dzięki echolokacji delfiny lokalizują zdobycz. Delfiny butlonose wydają z siebie różne dźwięki pozwalające na komunikację, porozumiewają się także dzięki mowie ciała: uderzając ogonem w wodę, wynurzając się, skacząc ponad taflę morza.

Pożywienie tych delfinów stanowią kałamarnice, skorupiaki i najróżniejsze gatunki ryb. Naturalnym wrogiem dla tych zwierząt są niektóre gatunki rekinów, choć nie zawsze spotkanie z rekinem kończy się dla delfina butlonosego fatalnie. Potrafią się bronić. Wiele osobników przez całe życie nosi na ciele ślady po starciach z rekinami.

Małe delfiny butlonose rodzą się wiosną lub wczesnym latem, ciąża u samicy trwa 12 miesięcy. Przynajmniej dwie samice zajmują się noworodkiem – chronią go przed drapieżnikami i pomagają zaczerpnąć pierwszy oddech. Matka wstrzykuje młodemu mleko bezpośrednio do pyska, a karmi je przez 18 miesięcy. Jedna samica rodzi raz na 2-3 lata, ostatnie młode może mieć nawet w wieku 48 lat.