Kraj |
Białoruś
|
Stolica |
Mińsk |
Waluta |
Rubel
białoruski (BYN) 1 rubel białoruski = 100 kopiejek (BYN) |
Rok wydania |
15.10.1992 |
Wartość |
2r |
Opis |
Znaczek
pochodzi z serii "Historyczne Budowle" i przedstawia
pochodzącą z XIII wieku wieżę w Kamieńcu.
|
Baszta Kamieniecka – wieża zamkowa w
Kamieńcu (Białoruś), zwana Białą Wieżą (biał. Белая
вежа, Bielaya Vieža). Gotycka wieża stoi nad rzeką Leśną na
wzgórzu, na którym istniał niegdyś gród obronny otoczony wałami
i drewnianą palisadą. Baszta Kamieniecka jest główną atrakcją
turystyczną miasta i jedynym na Białorusi zabytkiem architektury
militarnej z XIII wieku.
Wieża zamkowa z końca XIII w.
pierwotnie otoczona była palisadą. Do zamku, według lustracji,
wjeżdżało się przez bramę krytą darnicami, przez most ponad
fosą. Na dziedzińcu wokół wieży, znajdował się drewniany dwór
z oficyną i budynkiem kuchni i piekarni. W obrębie drewnianego
zamku znajdowała się też stajnia, druga oficyna, budynek
gubernatorski i spichlerz. Wszystkie te budynki, poza wieżą, były
drewniane.
Wieża jest budowlą wzniesioną z
czerwonej cegły na planie koła o średnicy 13,5 m, o grubości
ścian 2,5 m i wysokości 30 m. Wieńczy ją masywny krenelaż, a jej
ściany przebite są nielicznymi wysokimi i wąskimi strzelnicami.
Zachowały się pozostałości nakrywającego wieżę żebrowanego
sklepienia, na którym od zewnątrz opierała się niegdyś drewniana
galeria służąca do obrony. Wnętrze budowli podzielone było za
pomocą drewnianych pomostów na pięć kondygnacji. Poczynając od
trzeciej kondygnacji, w górę wiodą ceglane schody wewnątrz
murowanej ściany. Wieża ma cechy charakterystyczne dla stylu
wczesnogotyckiego. Pełniła funkcje baszty głównej (donżonu) –
najbardziej ufortyfikowanej części zamku.
Wieża zbudowana została w latach
1276-1288 przez budowniczego Aleksego, z rozkazu księcia wołyńskiego
Włodzimierza Iwana.
Gród, należący początkowo do
księstwa wołyńskiego, około 1319 roku został opanowany przez
Litwinów. Oparł się krzyżackim napadom w latach 1373, 1375 i
1379, które spustoszyły ziemię brzeską. W 1382 roku został
zajęty przez wojska księcia mazowieckiego Janusza I Starszego,
który otrzymał go w wianie od żony Danuty Anny (córki Kiejstuta),
lecz już rok później zajął go litewski książę Władysław
Jagiełło, po czym wkrótce przekazał Witoldowi Kiejstutowiczowi. W
1390 roku Jagiełło ponownie skutecznie obległ Kamieniec opanowany
przez skłóconego z nim Witolda i po jego opanowaniu przekazał go
polskiemu rycerzowi Zyndramowi z Maszkowic.
W 1500 roku bezskutecznie atakowała go
konnica tatarskiego chana Mengli Gireja. Gródek częściowo został
zniszczony podczas wojny polsko-moskiewskiej w latach 1654-67.
Odbudowano go jednak później, bo istniał jeszcze w 1771 roku, a
jego resztki przetrwały do początku XIX wieku. Podczas prac
restauracyjnych w 1903 roku wokół wieży usypano okrągły wał
umocniony kamieniami.
W wieży znajduje się obecnie założone
w 1960 roku muzeum krajoznawcze.
Według legendy, to właśnie od tej
wieży przyjęła swą nazwę Puszcza Białowieska, sięgająca
niegdyś pod Kamieniec i podlegająca jurysdykcji tutejszych
namiestników książęcych. Jednak bardziej prawdopodobne jest, że
nazwa puszczy pochodzi od dworu myśliwskiego królów polskich
Białowieża.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Serdecznie podziękowania za pozostawienie komentarz i przeczytanie posta. To bardzo ważne - i niezmiernie miłe - dla autorów i twórców.